એક નાની ગામડામાં રહેતો એક છોકરો હતો. તેનું નામ રાજુ હતું. રાજુ ખૂબ જ ગરીબ હતો. તેના માતા-પિતા ખેડૂત હતા. તેઓ ખૂબ જ મહેનત કરતા હતા, પરંતુ તેમને ખૂબ જ ઓછી આવક થતી હતી. રાજુને ભણવાનો ખૂબ જ શોખ હતો, પરંતુ તેના માતા-પિતા તેને શાળામાં નહીં મોકલી શકતા. તેઓને તેમના પરિવારનું ગુજરાન ચલાવવામાં પડકારોનો સામનો કરવો પડતો હતો.
એક દિવસ, રાજુએ નક્કી કર્યું કે તે ભણવા માટે શહેર જશે. તેણે તેના માતા-પિતાને તેની ઇચ્છા વિશે કહ્યું. તેના માતા-પિતાએ તેને ખૂબ જ ખુશીથી મંજૂરી આપી. રાજુએ તેના ગામમાંથી ઘણી ખેંચાણ કરીને શહેર જવાનો પ્રયાસ કર્યો. તે ટ્રેનમાં ચઢી ગયો અને શહેરના એક નજીકના રેલવે સ્ટેશન પર ઉતર્યો.
રાજુ શહેરમાં એકલો અને અજાણ હતો. તેને કોઈ જાણતું નહોતું. તેને ક્યાં રહેવું અને ક્યાં ખાવું તેની ખબર નહોતી. તેણે શહેરમાં ઘણા દિવસો સુધી ભટક્યા પછી, તેને એક શાળા મળી. તેણે શાળાના પ્રિન્સિપાલને તેની વાત કરી. પ્રિન્સિપાલ એક દયાળુ વ્યક્તિ હતા. તેમણે રાજુને શાળામાં એડમિશન આપી.
રાજુએ ખૂબ જ મહેનત કરીને ભણવાનું શરૂ કર્યું. તેણે ઘણા પરીક્ષાઓ પાસ કરી અને તેના શિક્ષકોના પ્રિય વિદ્યાર્થી બન્યો. રાજુએ શાળામાં ઉચ્ચ શિક્ષણ મેળવ્યું અને પછી તેણે ડૉક્ટર બનવાનું નક્કી કર્યું. તેણે ડૉક્ટરની ડિગ્રી મેળવી અને તેના ગામમાં પાછો ફર્યો.
રાજુએ તેના ગામમાં એક હોસ્પિટલ શરૂ કરી. તે ગરીબ અને અનાથ લોકોની મદદ કરવા લાગ્યો. રાજુને તેના ગામના લોકોએ “હીરો” કહ્યો. રાજુની વાર્તા એક પ્રેરણાદાયી વાર્તા છે. તે આપણને શીખવે છે કે જો આપણે નક્કી કરીએ તો આપણે કંઈપણ કરી શકીએ છીએ.
આ વાર્તામાંથી આપણે શીખીએ છીએ કે:
આપણે ક્યારેય હાર માનવી જોઈએ નહીં.
આપણે હંમેશા આપણી શ્રેષ્ઠ કોશિશ